Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde parıl parıl parlayan bir gölde yaşayan Luna adında bir kuğu varmış. Luna’nın, bembeyaz tüyleri, masmavi gözleri varmış. Güneş ışınları göle vurdukça Luna da tüyleri sayesinde parıl parıl parlarmış. Onun bu ihtişamlı duruşu dilden dile dolaşırmış. Fakat Luna, güzel olduğu kadar da yalnızmış. Gölün etrafında yaşayan diğer hayvanlar onun ihtişamından çekinir, yanına yaklaşmaya cesaret edemezmiş.
Günlerden bir gün göle küçük bir kurbağa gelmiş. Uzaktan Luna’yı görmüş ve ona seslenmiş “Merhaba, ben kurbağa Kiti, sen kimsin?” diye sormuş. Luna şaşırmış ve şaşkınlığını gizleyememiş. Konuşmaya çalışmış ama konuşurken kekelemiş. Daha sonra kendisini toplamış ve “Merhaba bende Luna, benimle gerçekten konuşmak istiyor musun?” diye sormuş. Kiti şaşkınlıkla “Neden böyle bir şey sordun?” demiş. Luna “Benimle kimse konuşmaz, herkes benden uzak durur. Bu yüzden benimle konuşmana şaşırdım” demiş. Kiti gülümsemiş “Diğer hayvanların neden seninle konuşmadığını anlamadım ama ben onlardan değilim. Seni tanımadan ön yargıyla yaklaşamam” demiş. Luna çok mutlu olmuş. Kiti ve Luna bir süre sohbet etmişler. Havanın karardığını fark ettiklerinde uykuya dalmışlar. Ertesi gün Luna ve Kiti konuşmalarına devam etmişler. Gölün üzerinde çok güzel vakit geçiriyorlarmış. Fakat tam o sırada gölün üzerinde büyük bir gölge görmüşler. Bu gölge yırtıcı bir kuşun gölgesiymiş. Kiti korkmaya başlamış. Bunu gören Luna “Korkma Kiti, birlikte hareket edersek onu buradan uzaklaştırabiliriz” demiş. Luna “Hemen bir plan yapmalıyız. Ben kanatlarımı açarak onu korkutmaya çalışacağım, sende hızlı bir şekilde zıplayarak dikkatini dağıt. Böylece kuş ne yapacağını bilemez ve kaçar gider” demiş. Kiti planı çok beğenmiş “Tamam hadi başlayalım” demiş. Luna güzel kanatlarını açabildiği kadar açmış, Kiti de zıplayabildiği kadar hızlı zıplamış. Kuş bu kargaşa içinde ne yapacağını bilememiş. Hızla olduğu yerden uzaklaşmış.
Göl artık eskisi gibi güvenliymiş. Gölde yaşayan, balıklar, kaplumbağalar, yılanlar, böcekler onların cesaretlerine hayran kalmışlar. O günden sonra Luna’nın yalnızlığı tamamen sona ermiş. Kiti onun en iyi arkadaşı olmuş, diğer hayvanlar da artık onun yanına gelip onunla vakit geçirmeye başlamışlar.Göl sevginin ve dostluğun ışığıyla aydınlanmaya devam etmiş. Luna ise her ay ışığında gölün üzerinde süzülerek mutluluğunu kanatlarıyla dünyaya göstermiş. Ve böylece gölde herkes huzur içinde yaşamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.