Bir varmış, bir yokmuş, yemyeşil bir vadide kuşların yaşadığı küçük bir köy varmış. Bu köyde her kuş, baharda tohum eker ve sonbaharda mahsullerini toplarmış. Köydeki herkes, topladığı yiyecekleri komşularıyla paylaşırmış. Ama Serçe Cik, hiçbir şeyi paylaşmak istemezmiş. En güzel tohumları eker, en bol ürünleri toplar ama hepsini kendi yuvasında saklarmış.
Günlerden bir gün yaşlı bir güvercin, Cik’in yuvasına gelmiş. “Cik, yavrularım için birkaç tane tohum verir misin? Bu yıl mahsulüm az oldu,” demiş. Cik ise tohumlarına sıkı sıkıya sarılmış ve “Kusura bakma, ama kendine başka bir yerden bul,” diye cevap vermiş. Güvercin üzgün bir şekilde oradan uzaklaşmış. Cik ise mahsullerini sakladığı yuvada mutlulukla oturmaya devam etmiş. O yılın kışı çok sert geçmiş. Yağan kar, köydeki bütün kuş yuvalarını kapatmış. Serçe Cik, yuvasından çıkıp yiyecek aramaya çalıştığında, sakladığı tohumların donduğunu fark etmiş. Artık ne yemeye bir şeyi kalmış ne de saklayacak bir yeri. Çok üşümüş ve aç kalmış. Tam bu sırada, yaşlı güvercin onu yuvasına çağırmış: “Cik, sen beninden tohumlarını saklamış olabilirsin ama zor zamanlarda dayanışmak önemlidir. Ben de sana yardım edeceğim,” demiş.
Cik, güvercinin bu cömertliğinden çok etkilenmiş. Yaptıkları için pişman olmuş ve o günden sonra topladığı her şeyi köydeki kuşlarla paylaşmaya karar vermiş. Cik artık sadece kendini düşünmeyen, köyün en sevilen kuşu olmuş. Vadideki herkes, Cik’in bu değişimini mutlulukla izler olmuş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.